قهوه و سیگار با برسون ، سارتر و فالکنر

منصور براهیمی را از برنامه‌های تخصصی سینما در تلویزیون می‌شناختم. برایم جالب بود که در جماعت غوغاسالار سینمایی کسی هم اینطور آرام و خونسرد باشد . هیچوقت وارد مباحث جنجالی نمی شد حرفش را هرچه که بود می‌زد و به سیاق بسیاری از اساتید سینما برای اثبات مواضعش نمی جنگید. بعدها کتاب رمانس و ملودرام را از او خواندم که فارابی چاپ کرده بود و کتاب خوبی بود و بعدتر متوجه شدم که او اصلن دانش آموخته تئاتر است ولی به سینما هم علاقه دارد . تا اینکه امسال در کلاس اصول درام نویسی او در دانشگاه هنر حاضر شدم و بیشتر شناختمش. یکی از بهترین نشست‌هایی که در آن‌ها شرکت کرده ام همین کلاسهاست . او بازهم مثل گذشته آرام است ولی عمیق حرف می زند و ارزشمند . کاملن منطبق با آنچه آدم از کلاس ارشد انتظار دارد. به قول خودش تلنگرهایی را به ذهن وارد می کند که باید خودت با پیگیری و مطالعه آن را تبدیل کنی به دریاچه ای یا دریایی یا شاید اقیانوسی ، هرکدام که بتوانی. کلاس‌های براهیمی از آن دسته موقعیت‌های نادری است که اگر نصیبت شد باید حسابی استفاده کنی و اگر از دستشان بدهی بعدها می‌فهمی که چه فرصت ارزشمندی را از کف داده ای .